Σακχαρώδης διαβήτης
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων (της γλυκόζης που προέρχεται από τις τροφές που τρώμε) που έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Η κύρια αιτία είναι η μειωμένη έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας ή η μειωμένη της δράση ή ο συνδυασμός και των δύο.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης χωρίζεται σε:
1– διαβήτη τύπου 1 όπου έχουμε αυτοάνοση καταστροφή των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη 2– σε διαβήτη τύπου 2 όπου έχουμε μειωμένη παραγωγή ή δραστικότητα της ινσουλίνης ή και τα δύο 3– σε Διαβήτη κύησης όπου έχουμε την εμφάνιση του Διαβήτη στην διάρκεια του 2ου ή 3ου τριμήνου της εγκυμοσύνης.
Θυρεοειδής
Ο θυρεοειδής είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινικός αδένας του ανθρώπινου σώματος και παράγει δύο πολύ σημαντικές ορμόνες, την Τ3 και την Τ4, οι οποίες ελέγχουν τον ρυθμό με τον οποίο αξιοποιεί ο οργανισμός μας την ενέργεια που παίρνουμε από τις τροφές αλλά και το πώς αντιδρούμε στο στρες.
Είναι αρκετές οι παθήσεις που επηρεάζουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς, οι κυριότερες από τις οποίες είναι ο υπερθυρεοειδισμός (δηλαδή η υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών) και ο υποθυρεοειδισμός (δηλαδή η χαμηλή παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών).
Οστεοπόρωση
Οστεοπόρωση είναι ενα νόσημα που χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική αντοχή, που οφείλεται σε μείωση της οστικής πυκνότητας και διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής των οστών, με αποτέλεσμα αυξημένη ευθραυστότητα και αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων.
Η οστεοπόρωση είναι ένα συχνό νόσημα με τεράστιες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις. Περίπου 1 στις 3 γυναίκες ηλικίας άνω των 50 ετών και 1 στους 5 άνδρες θα πάθουν ένα οστεοπορωτικό κάταγμα.
Τα οστεοπορωτικά κάταγμα αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία σωματικής ανικανότητας και θνητότητας.
Παχυσαρκία – μεταβολισμός
Tο μεταβολικό σύνδρομο αποτελείται από τον συνδυασμό συσχετιζόμενων κλινικών και βιοχημικών ανωμαλιών όπου περιλαμβάνεται η κοιλιακή παχυσαρκία (δηλαδή η εναπόθεση του λίπους στην κοιλιά-παχυσαρκία αντρικού τύπου), με όριο τα 102 εκ. για τους άντρες και τα 88 εκ. για τις γυναίκες ως μέγιστη περίμετρο μέσης, αυξημένα τριγλυκερίδια (πάνω από 150 mg/dl), χαμηλή HDL (καλή χοληστερόλη) στους άντρες μικρότερη από 40 mg/dl και στις γυναίκες από 50 mg/dl, αυξημένη αρτηριακή πίεση (μεγαλύτερη από 130/85 mmHg) και σάκχαρο νηστείας μεγαλύτερο από 110 mg/dl (διαταραγμένος μεταβολισμός του σακχάρου).
Το σύνδρομο αυτό αναγνωρίστηκε ως ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγων για την εμφάνιση στεφανιαίας νόσου.
Δυσλιπιδαιμία
Η δυσλιπιδαιμία είναι η παθολογική διαταραχή των λιπιδίων στο αίμα. Τα λιπίδια αποτελούνται από τα τριγλυκερίδια, τα οποία είναι η μορφή με την οποία τα λιπίδια αποθηκεύονται στο λιπώδη ιστό και χρησιμεύουν ως “καύσιμο”. Η δυσλιπιδαιμία μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η οικογενής υπερχοληστερολαιμία, η χυλομικροναιμία, η μεικτή υπερλιπιδαιμία, η οικογενής υπερτριγλυκεριδαιμία και η οικογενής μείωση της HDL.
Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων που οφείλονται σε άλλα νοσήματα ή φάρμακα, όπως παχυσαρκία, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και σακχαρώδης διαβήτης
Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι η συχνότερη διαταραχή της λειτουργίας των ωοθηκών και η πιο συχνή ενδοκρινοπάθεια σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Παρ’ όλα αυτά, το σύνδρομο παραμένει αδιάγνωστο σε ένα σημαντικό ποσοστό γυναικών. Τα κύρια συμπτώματα είναι οι ανωμαλίες της εμμήνου ρύσεως (περιόδου) ή ακόμα η απουσία της, η αυξημένη τριχοφυΐα, η ακμή, η ανδρικού τύπου αλωπεκία και η παχυσαρκία.
Ενδοκρινολογία εγκυμοσύνης
Η ενδοκρινολογία της εγκυμοσύνης περιλαμβάνει ενδοκρινικές και μεταβολικές αλλαγές που προκύπτουν από τις φυσιολογικές αλλαγές στην εμβρυοπλακουντιακή μονάδα που συνδέει τη μητέρα με το έμβρυο. Πολλές από τις ενδοκρινικές και μεταβολικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οφείλονται άμεσα στις ορμόνες που εκκρίνονται από την εμβρυοπλακουντιακή μονάδα και αλλάζουν τη λειτουργία όλων των άλλων ενδοκρινών αδένων της μητέρας. Η εγκυμοσύνη μπορεί να μιμηθεί κλινικά και εργαστηριακά πολλές ενδοκρινικές διαταραχές όπως υπερθυρεοειδισμό, νόσο του Cushing, αδένωμα υπόφυσης, σακχαρώδη διαβήτη, και άλλες χωρίς να υπάρχει παθολογική κατάσταση.
Yπόφυση
Η υπόφυση είναι ένας μεγάλης σημασίας ενδοκρινής αδένας, που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου, πίσω από τη μύτη και στο ύψος των ματιών, σε μία περιοχή που λέγεται τουρκικό εφίππιο (εφίππιο = σέλλα αλόγου). Η περιοχή αυτή βρίσκεται κάτω από τα οπτικά νεύρα, πράγμα που εξηγεί τις οπτικές διαταραχές που εμφανίζονται σε ορισμένους ασθενείς με αδένωμα υπόφυσης. Ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός στην λειτουργία του οργανισμού καθώς αποτελείται από διαφορετικές ομάδες κυττάρων που παράγουν ορμόνες, όπως η προλακτίνη, η αυξητική ορμόνη, οι γοναδοτροπίνες κά.
Eπινεφρίδια
Τα επινεφρίδια, είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες που εντοπίζονται ακριβώς πάνω από τους νεφρούς. Παρά το πολύ μικρό μέγεθός τους, παράγουν πολύ σημαντικές ορμόνες που είναι απαραίτητες για τη ζωή, όπως η κορτιζόλη, η αλδοστερόνη, η αδρεναλίνη και ανδρογόνα. Οι ορμόνες αυτές καθορίζουν την απάντηση του οργανισμού στο στρες, σωματικό από οποιαδήποτε ασθένεια ή ψυχολογικό, αλλά και ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, τον μεταβολισμό και πολλές άλλες λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος.